कविता - चांदणं !!
चांदण्यात न्हायला
माळरानावरच जायला पाहिजे
असं नाही ...
आसपासच असतं चांदणं
सदोदित...
पण ते टिपायला
टिपकागदा सारखं मन हवं असतं !
असं मन असलं
की कविता सुदधा
उत्तररात्री ...
अगदी रेशीम पावलांनी
मनाच्या अंगणात उतरत जाते ...
कोजागिरीच्या चांदण्या सारखी !!
कवेतली चांदणी
आकाशातल्या चंद्राला दाखवत
जगणेच चांदणे होऊन जाते !
हे जगणे पाहून मग
गगन निथळते स्वच्छ पणे
अन
धराही या आनंदात न्हाऊ
लागते !
ते दूध नसते
दुधाचे चांदणे असते
हवी असते शक्ती
त्यात न्हाण्याची
अन
चांदणे प्राशन करण्याची !
---- पत्रकार धनंजय सोनार
८ नोव्हे १९८८
Comments
Post a Comment